Bülent Seyran: "Hâlâ Fatmagül’ün ekmeğini yiyorum"

Akşam'dan Mazlum Aydın'ın röportajı..

Son rol aldığınız dizinin ekrandan kalkması sizin için bir hayal kırıklığı oldu mu?

Belki bir şeylerin garantisi vardır ama benim yaptığım işin garantisi yok. Sette çalışan bütün emekçi arkadaşlar hemen yeni işler bulmuşlar. Daha iki gün geçmeden hepsinin yeni işleri oldu. Oyuncu o kadar kolay iş bulamıyor. Karakterin henüz emeklediğini görüyorsunuz ve sonra ölüyor. 7 haftada süre verilmiş bir can sizi üzmez mi? Ben tekrar böyle bir karakteri yaratabilmek için tekrar aylarca uğraşmak zorundayım. Hazırlığı ve süreci dört ay sürdü. Oyuncunun iş bulamaması mağdur edebiyatı değil.

Oyuncuların iyi yerlere gidip iyi paralar kazandığı hep söylenir. Katılıyor musunuz bu görüşe?

Bu bir algı yanıltmak gibi ortaya çıktı. Oyuncuların aldığı paraların yüksek olduğu gibi- ki hiç öyle paralar telaffuz edilmiyor bile. Alan insanlar da vardır o da beni ilgilendirmiyor. Bir sene süren proje arkasından üç sene iş bulamayan oyuncuyu düşünün. Aldığı paralar fazla mı normal mi bir düşünün.

GELİŞİNE OYNUYORUM ARTIK!

Bundan sonrası için hedefiniz ne?

Gelişine oynuyorum artık. Eskiden kariyer planlarım vardı. Şöyle yaparım, şu tiyatroyu istiyorum gibi… Artık plan yapacak noktada değiliz. Hiçbir şeye güven olmuyor. İki sene önce seyirci sıkıntısı çekmediğimiz Tiyatro Kare’de oynuyorum. Şu an seyirci bulmakta zorlanıyor.

Fatmagül’deki ‘Rahmi’yi hayatınızın dönüm noktası olarak görüyor musunuz?

Tabii hâlâ Fatmagül’ün Suçu’nun ekmeğini yiyorum. İnsanlar oradan hatırlıyorlar. O günkü izlenme oranlarıyla bugünkü izlenme oranlarıyla çok farklı. Bugünkü birinci olan dizilerin reyting olarak share oranlarına baktığınız zaman aradaki farkın ne kadar büyük olduğunu göreceksiniz. İnsanlar artık ya televizyon açmıyorlar ya da reyting cihazlarında sıkıntı var.

Rahmi karakterinin üzerinize yapıştığını düşünüyor musunuz?

Rahmi olarak tanımıyorlar. Fatmagül’ün ağabeyi olarak biliyorlar. Karakterin ismini bile bilmiyorlar. Evet yapıştı hala tekrarları oynuyor. Bir gün havalimanındaydım bir adam geldi fotoğraf çektirmek istedi. Çok akıcı İngilizcesi vardı. Adam Norveçliymiş.

Şu an kariyer olarak hedeflediğiniz yerde misiniz?

Hayatım boyunca hep oyuncu olup paramı buradan kazanacağım diyordum. Evet oyuncuyum ancak kariyer olarak daha çok sinema daha çok sanat filmi yapmayı tercih ederdim. Popüler işleri zaten yapıyoruz. Türkiye’de televizyonun sadece siz biz izlemiyoruz. O kadar büyük bir potansiyel var ki…

ŞÖHRETİ 35 YAŞINDA FARK ETTİM

Televizyonla aranız nasıl izler misiniz?

Seyretmem. 1976 doğumluyum ben. Benim çocuk oldu zaman hâlâ o rakamlara ulaşamadığını görebilirsiniz. Hep kitap okumaya bir şey yapmaya, eğitsel becerilere geliştirmeye adandı çocukluğum. Sürekli elektrikler kesilirdi. O zamanlarda evde bilgi yarışmaları yapardık kardeşlerimle. Biz böyle eğitsel durumdan sadece ona bakacağımız bir şeye geçemedik.

Televizyon izlemediğinizi söylüyorsunuz. Acaba ‘Ekranlarda ne oluyor?’ diye merak ettiğiniz olmuyor mu?

Tiyatro sinema bunların hepsi sanat olabilir. Ben oyuncu olarak icracı olarak taklitçiyim. Bir gün sizi, başka gün başkasını taklit ederim. Orada gördüğüm bir adamın birtakım tavırlarını değiştirip kullanmayı tercih ederim. Dizileri filmleri çok fazla izlediğim zaman onları taklit etme noktasına geliyorum gibi geliyor. Leyla ile Mecnun yıllarca oynadı. Bir ara bir baktım oradaki gibi tonlamaya başladım, hiç izlemediğim halde çünkü çevremdekiler diziyi izliyordu. Bir yerde bilinçaltıma gelirse ne yapacağım? Öyle şeyleri çok fazla takip etmemeye çalışıyorum.

Sizi sokaklar da ya da gezdiğiniz mekânlarda göremiyoruz. Özel bir sebebi mi var?

Niye gözükeyim? Şöhret denen şeyi 35 yaşında fark ettim. Her zaman gittiğim yere gittim bir baktım kameralar çalıştı. ‘Ne haber değerim olabilir?’ dedim. Bir iki kez daha görüntülendim. Annem ve babam İzmir’de yaşıyorlar. Magazin programlarında ben anons edildim. Sarhoş olmuşum gibi. Sonra görüntüleri izledim orada da bir şey yok. O tarz yerlere gitmiyorum. Başka başka yerlere gidiyorum.