Gözleri görmeyen babanın yürek burkan dramı!

İHA'nın haberine göre Perşembe Beldesine bağlı Uluköy’de yaşayan 42 yaşındaki Güral Uzunçelebi, “İşe girmek istiyorum ama görmeyen gözlerimle kimse beni işe almıyor” diye feryat etti.

Uzunçelebi sözlerine devam ederek; "Yaklaşık 25 yıldır gözlük kullanıyordum. Ama -28 dereceli gözlüğümü kullanmamak için ameliyat oldum. Gözlerimi kaybettim. Bunun üzerine bu zamana kadar toplamda 8, 9 kere ameliyat oldum. Şuan sadece sağ gözüm çok az görüyor. Sol gözüm hiç görmüyor, hala gözümde 6 dikiş var. Hiçbir şekilde sosyal güvencem olmadığı için hastaneye gidemiyorum. 4 aydır gözümde ki dikişlerle kaldım.

Ameliyattan sonra Ankara'da hastanede heyete girdim ve yüzde 59 rapor verdiler. Bu halimle emekli olamıyorum, raporum yeterli gelmiyor. İşe girmek istesem görmeyen gözle kimse almıyor.

Kaç yıldır engelli vatandaşım bana iş vermiyorlar. Zonguldak'da ki İŞKUR'a gidiyorum, sürekli telefon ediyorum ama bana iş yok diyorlar. Bu halimle hem eşimin eline muhtaç kalıyorum hem de kızıma bakmaya çalışıyorum. Kaymakamlığa, Belediyeye ve Valiliğe gittim. Çalmadık kapı bırakmadım. Ama kimse yardım etmiyor. Şuan çok çaresizim. Eşim çalışıyor diye hiçbir şekilde yardım alamıyorum. Büyük babam bana Tarım Sigortası ödemesi yapıyordu, rahmetli olunca zorda kaldık. Ödeme yapamadık. Eşimin tekstilde işe girmesi ile tekrar ödemeye başladık. Sebebi ise benim hastanelere rahat gidebilmem içindi.

Bir süredir sigortaya da para yatıramadık. Yaklaşık bin 700 TL borcum var. Hepimiz insanız ya şuan hasta olsam hiçbir güvencem yok. Ne yapayım ben, öleyim mi. Aylardır gözümde dikişler kaldı. Doktora gidecek param yok. Büyük kızım Devrek Lisesi'nde yatılı okuyor. Aylık 600 TL masrafı oluyor. Çocuklarım okuduğu için aylık 50 TL veriyorlardı, onu da kestiler. Nedeni ise senin evine aylık 150, 200 TL para giriyor diyorlar. Soruyorum size 5 litre yağ, deterjan tozu alsan zaten 100 TL tutmuyor mu? Ben yetkilere sesleniyorum, çok mağdurum. Çocuklarım ve ben eşimin eline bakıyoruz. Senelerdir eşim tekstilde çalışıp bize bakmaktan hasta oldu. Boyun ve bel fıtığı çıktı. Her ay tedavi görüyor.

Cumhurbaşkanım, ne olursunuz bana yardımcı olun. Bende Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıyım, 17 ve 11 yaşlarında iki kızım var. Bir baba olarak elimden bir şey gelmiyor. Benim sizden rızam bana iş verin yada emekli yapın. Çok bunaldım ve kötü durumdayım. Evlatlarım için yardım edin. Gözüm görmüyor, elimden kolumdan tutun artık ne olur. Bana uygun bir iş sağlarsanız çocuklarıma, eşime bakabilirim" diyerek feryat etti.

Gürel Uzunçelebi'nin 37 yaşındaki tekstil işçisi olan eşi Kadriye Uzunçelebi de "Çocuklarım için yardım edin, iş imkanı sağlayın" diyerek; "Eşim gözlerini kaybettiğinden beri yani yaklaşık 7 yıldır çalışıyorum. Eşimin büyükbabası vefat etmeden önce, ilerde sıkılmayalım diye eşime Tarım Sigortası başlatmıştı. Bizde büyüklerimiz öldükten sonra benim maaşımdan zorda olsa ödeme yapmaya devam ediyorduk. Sigortaya ödeme yaptığımız için eşimin sakatlık maaşı, bakım aylığı kesildi.

Her ay bir yerlerden kısarak ödediğimiz sigortayı, benim hastalığım çıktığından beri ödeme yapamıyoruz. Zaten 2 çocuğumun eğitim masrafları, diğer ihtiyaçları derken gücümüz yetmemeye başladı. Ben isterim ki eşimin engeline göre bir iş verilsin. Çocuklarımızın geleceği için yardım eli bekliyorum" diye gözyaşı döktü.