Mehtap Ar: 'Annem son gecesine kadar yazdı'

Çocukları tiyatroyla buluşturmak için şehir şehir dolaşıyorsunuz. Bu kaçıncı turneniz?
8’inci Türkiye turnesine başladık. Mehtap Ar Tiyatrosu 2000 yılında kuruldu. İstanbul dar geldi, Anadolu’ya, uçlara gitmek istedim. Sabancı Vakfı’nın desteğiyle şehir şehir dolaşıyoruz. Doğu Anadolu, Karadeniz, İç Anadolu, Güneydoğu Anadolu, Akdeniz, Marmara’yı bitirdik. Ege kaldı sadece.
Bu sene 14 şehir dolaşacağız. İlçelere, en uç noktalara kadar gitmek istiyoruz. Sabancı Vakfı’nın desteğini aldığımız için çok şanslıyız. Adım atmadığımız toprak kalmadı. Aldığım her nefes çocuklar için. O kadar mutluyum ki... 22 yaşında bir oğlum var. O da “Benim annem çocuklara tiyatro yapıyor” diye mutlu oluyor.

Oğlunuz Söz’ün tiyatroya ilgisi var mı?
Hayır, o Kanada’da işletme ve ekonomi okuyor. Benim bir tane çocuğum var gibi görünse de aslında binlerce çocuğum var. Tiyatro sayesinde bir sürü çocuğum oldu.

Bugüne kadar kaç çocuğa ulaştınız?
“Okumak, Okumak, Okumak” adlı oyunumuzla Türkiye’de toplam 700 bin çocuğa ulaştık. Aşağı yukarı 4 senedir oynuyoruz.

“Ünzile” şarkısı oyun oluyor

Çocuklar için başka projeleriniz olacak mı?

Kafamda 2-3 proje daha var. Annemin çocuk gelinlere yazdığı “Ünzile” şarkısını oyun haline getirip, tekrardan yollara düşeceğiz. Önümüzdeki yıl hayata geçireceğim o projeyi. İstanbul bana dar geliyor. Anadolu’ya gittiğim zaman nefes aldığımı hissediyorum. Anadolu adım adım bizi besleyen, duygularımızı yaşatan topraklar.

İstanbul’u pek sevmiyorsunuz sanırım.

Çok fazla sevdiğim söylenemez. Buraya dönüş keyifli ama Anadolu’da olmak, oradaki çocukların yanında olmak beni daha fazla mutlu ediyor.

Anneniz Aysel Gürel de tiyatro yapmanız için sizi destekliyordu, değil mi?

Beni annem yüreklendirmişti zaten. “Sen bu işin en iyisini yapacaksın” demişti. Öyle bir kadının çocuğu olup da, başarılı olmamak zor bir şey. Ablamla “Kim daha başarılı olacak?” diye yarış halindeydik hep. Çok iyi bir annemiz vardı. Bize ayaklarımızın üzerinde durmayı, dürüst, namuslu olmayı öğretti. Müjde’yle birlikte Aysel Gürel’in çocukları olduğumuz için çok şanslıyız.

“Ayselim” albümü beklediğiniz ilgiyi gördü mü?   

Albüme olan ilgi beni çok memnun etti. Ben Türkiye’deki sanatçıların çok vefalı olduğunu düşünüyorum. Emeği geçen herkese teşekkür ederim.

Aysel Gürel şarkılarının bulunduğu sandığı Tarkan’a açmışsınız. Yeni albüm için aralarından seçti mi?

Sandıkta 15-20 bin şarkı var. Biz Tarkan’a 3-4 klasör verdik, içinde de büyük ihtimal 1-2  bine yakın şarkı var. İçinden seçeceğini söyledi. Tarkan’a “Sevdanın Son Vuruşu” ve “Firuze” şarkıları çok yakıştı ve o da sahip çıktı. “Firuze” bu yaza damga vurdu. Diğer şarkıları da ona açtık ama aslında herkese açtık da diyebilirim.

Anneniz son gecesine kadar yazmaya devam etmiş...

Doğru, son gecesine kadar yazdı. Gece kalkıp duvarlara yazardı. Annem, “İlham diye bir şey yok” derdi. Birikim ve çok okumakla bu işin olacağını söylerdi. Dünya klasiklerini 9 yaşındayken bitirmiş... Okudukları bedenden taşmaya başlayınca beste yapmaya başlamış. Türkiye’de “Ben yazarım, ben bestelerim, ben okurum” mantığı var. O mantıkla yollarına devam edenler 3-4 beste sonra tıkanırlar. Bunun örnekleri mevcut. İsim olarak söylemeyeyim, şimşekleri üstüme çekmek istemem. Ama oradan çalıp, buradan bir şeyler katmaya çalışırsanız dikiş tutturamazsınız.

SENEM AYDIN / MİLLİYET İNTERNET SİTESİ