Hakikat Değişmez, Değişene Hakikat Denmez!
Özlem Kaymaz'ın memleket hasreti
Hollandalı eşi için 15 yıl vatanından uzak kalan Özlem Kaymaz, 2012’de İstanbul’a döndü. Kaymaz, gurbette çektiği acıları anlattı: ‘Oralarda ağlasan duyan yok. Oysa git otur Boğaz’da; dinler seni İstanbul, yaralarını sarar...’
Takvim'den Ebru Kazıktaş'ın haberine göre eski eşi
Watze de Vries uğruna Hollanda'ya yerleşen 1992 Türkiye Güzeli
Özlem Kaymaz'dan yıllar sonra gelen itiraf…
15 yıllık eşiyle 2012'de boşandıktan sonra 3 çocuğuyla Türkiye'ye dönen Kaymaz, gurbetçilerimize ve bakanlarımıza yapılan faşist saldırı sonrası gözlerin çevrildiği Hollanda'da geçirdiği yılları instagram'da paylaştığı yazıyla anlattı.
Kaymaz, memleket özlemini şöyle dile getirdi:
BİR MİNARE, BİR BAYRAK...
"Şu günlerde bir sürü aile, gurbete göç etme planlarında… Herkesin fikrine saygım sonsuz ama tek bildiğim gerçek; ben oralarda 15 yıl yaşadım. Hem de evli, çocuklu mutlu... Ancak şu dibe vurduğumuz anlar var ya! Çekip bir yere arabanı, şehirle dertleştiğin an. Elinde patlıyor işte oralarda! Ağlasan duyan yok, haykırsan takan yok. Oysa burada Boğaz'da git otur; dinler seni İstanbul! Kucaklar, yaralarını sarar, derdine derman olur, yalnız olmadığını hissettirir, paketler seni dönersin evine sapasağlam!"
Özlem Kaymaz, birçoklarının duygularına, şu cümleleriyle tercüman oldu: "Bir minare, martının çığlığı, şehrin uğultusu, köprünün heybeti, Boğaz'ın ve poyrazın kokusu, balıkçı takasının sesi, bir yerden mutlaka gözüne ilişen dalgalanan bayrağımız... İşte böyle sarıp sarmalar insanı ömrünün geçtiği şehir! Kendi köklerin neredeyse orada kendine gelmek, kendini bulmak için pek bir çaba sarf etmeden atıveriyorsun kendini kollarına sevdiğin, bildiğin şehre…"
15 yıllık eşiyle 2012'de boşandıktan sonra 3 çocuğuyla Türkiye'ye dönen Kaymaz, gurbetçilerimize ve bakanlarımıza yapılan faşist saldırı sonrası gözlerin çevrildiği Hollanda'da geçirdiği yılları instagram'da paylaştığı yazıyla anlattı.
Kaymaz, memleket özlemini şöyle dile getirdi:
BİR MİNARE, BİR BAYRAK...
"Şu günlerde bir sürü aile, gurbete göç etme planlarında… Herkesin fikrine saygım sonsuz ama tek bildiğim gerçek; ben oralarda 15 yıl yaşadım. Hem de evli, çocuklu mutlu... Ancak şu dibe vurduğumuz anlar var ya! Çekip bir yere arabanı, şehirle dertleştiğin an. Elinde patlıyor işte oralarda! Ağlasan duyan yok, haykırsan takan yok. Oysa burada Boğaz'da git otur; dinler seni İstanbul! Kucaklar, yaralarını sarar, derdine derman olur, yalnız olmadığını hissettirir, paketler seni dönersin evine sapasağlam!"
Özlem Kaymaz, birçoklarının duygularına, şu cümleleriyle tercüman oldu: "Bir minare, martının çığlığı, şehrin uğultusu, köprünün heybeti, Boğaz'ın ve poyrazın kokusu, balıkçı takasının sesi, bir yerden mutlaka gözüne ilişen dalgalanan bayrağımız... İşte böyle sarıp sarmalar insanı ömrünün geçtiği şehir! Kendi köklerin neredeyse orada kendine gelmek, kendini bulmak için pek bir çaba sarf etmeden atıveriyorsun kendini kollarına sevdiğin, bildiğin şehre…"