Rojda Demirer'in rock hayali

’Kaos: Örümcek Ağı’nda bir ajanı canlandırıyorsunuz. ’Meltem’in hayatla derdi nedir?
’Meltem’ ne istediğini bilen, her engeli aşabilecek güçte biri... Ajan olan babasının bile uyarılarını dikkate almayan bir kadın.

KENDİ KURALLARIM VAR

Gerçek hayatta Rojda’nın derdi nedir?
Yaptığım mesleğin çok dışında bir karaktere sahibim. Bu sektörün içinde olup, sektörün çok dışında yaşayan bir insanım. Mesleğini yapmak isteyen ama onun gereklerini de yerine getirmek istemeyen bir insanım. Hayatı sevdiklerimle, mutlu ve en yalın şekliyle yaşamak istiyorum.

Sizin mesleğinizde huzursuzluk mu var?
Evet, bazı misyonlar yükleniyor, kendi hayatımızı yaşamaya çok fazla zaman ayıramıyoruz. Benim önceliklerim farklı; hayatımı da yaşamaya çalışıyorum. Kendi kurallarımla nereye kadar gider bilmiyorum ama şimdiye kadar bir olumsuzluk yaşamadım.

Kendi kurallarıyla yaşayan bir kadın olarak bu sektörde sizin avantajlarınız neydi?
Ben bu işe küçük yaşta başladım. Neyin, ne olduğunu biliyordum; handikaplarını da, olumlu yönlerini de. Her şeyi çok doğal karşıladım.

TRT’DE YETİŞTİM

Mesleğiniz çocukluktan itibaren hayatınızın doğal bir parçası oldu yani...
Evet, ilgi çok güzel ama doktor olsaydım daha farklı dolaşırdım dışarıda, çünkü hayat kurtarıyorum. Benim ayaklarım hep yere sağlam bastı; avantajım da bu!

Ankara’da büyümüş olmanın da etkisi var muhtemelen...
TRT Ankara Radyosu’nun ’Çocuk Saati’nde yetişmiş olmak önemli benim için. Çok farklı bir disiplinle yetiştirildik. Okulumuz her zaman öncelikliydi, karne durumumuza göre programa devam edip etmeyeceğimize karar verilirdi. Cuma günleri akşam 17.00’de program başlardı ve yayında bir dakika dahi gecikme olmazdı. Sadece tiyatroya odaklı yetiştiriliyoruz orada.

WILLIAMS’I KISKANDIM

Mezuniyetinizin ardından Trabzon Devlet Tiyatrosu’nda görev yapmışsınız.
Evet, çok güzel geçti oradaki süreç. Rol aldığım ’Gönderilmemiş Mektuplar’ vizyona girdiğinde oradaydım, bağırlarına bastılar, bana özel gala bile düzenlediler. Çok sevdim oranın insanını. Kadın hakimiyeti çok yüksek, bu da çok hoşuma gitmişti. Ama istifa etmek zorunda kaldım.

Sinemada kıskandığınız bir karakter oldu mu?
Michelle Williams’ın oynadığı ’My Week with Marilyn’i seyretmeden önce, "Benzememiş, neden bunu seçmişler ki?" demiştim. Ama filmin sonunda Marilyn Monroe’yu, o zannettim adeta. O kadar başarılı canlandırmış ki.

Oscar’ı izlerken "Neden biz orada değiliz?" dediğiniz oluyor mu?
Sanki bana ödül veriliyor gibi heyecanlanıyorum ama "Ben de ödül almalıyım" gibi hırslara sahip olmadım asla.

Oyunculuk; egoyla şizofreni arasında gidip gelen bir şey galiba, öyle değil mi?
"Oyuncu olmak için deli olmak gerekir" derler. Ama rolüm bittiği anda ben tamamen Rojda’yım. Deliliklerim de, dengesizliklerim de olmadı benim.

B planınız var mı hayatla ilgili?
Oyunculuk hep hayatımda olur ama bu tempoyla devam etmeyeceğim kesin! Sakin hayatı seviyorum ben. Küçük bir yerde, bir sahil kasabasında kendi sebze meyvemi yetiştireceğim bir hayat isterim.

Oyuncu olmasaydınız ne olmak isterdiniz?
Rock star olmak isterdim.

Rock star mı?
Söylediklerimle çelişiyor biliyorum ama sahnede şarkı söylemeyi çok isterdim. Ama sesim hiç güzel değil! insanlarla aynı anda, canlı performansla şarkı söylemek çok güzel bir duygu olsa gerek...

UMUTSUZ BİR VAKA İÇİN BİR YIL BEKLEDİM

Düşünce gücüne çok inanıyormuşsunuz...
Bir şeyi tereddüt etmeden kalpten çok isterseniz olur! Konservatuvar sınavlarını kazanmayı o kadar çok istedim ki... Tam da o esnada ’Gazap Üzümleri’nde oynuyordum ve hayatımda ilk defa turneye çıkacaktım. Sınav da, Haziran ayındaydı ve turneyle aynı döneme denk geldi. Ama konservatuvar ilk defa tiyatro sınavını Eylül’e erteledi.

Bu sistem aşk hayatınızda da işe yaradı mı?
Evet, yaradı.

Herhalde düşünce gücünün savaş alanlarından biri de aşktır...
Evet, kendi kendimle savaştım. Çok umutsuz bir vaka için bir sene bekledim.

O kişiyle mi birliktesiniz?
Evet, o kişiyleyim.

ANNELİK HAYALİ

Bekleme döneminde umutsuzluk yaşadınız mı?
Tabii canım, bir sene kim bekler, bunun için de hiçbir çabada bulunmadım. Kimseyi de hayatıma sokamadım.

Ne kadar oldu bu ilişki başlayalı?
Üç buçuk yıl. Önceden kendime işle ilgili hedefler koyardım, artık çocukla ilgili hayaller koyuyorum.
Evlilik ne zaman?
Yakında..

GERÇEK KAHRAMANI ANNESİ

Babanızı küçükken kaybetmişsiniz... Annenizin hayatınızdaki yeri büyük olmalı...
Evet; her şeyiyle kendime annemi örnek alıyorum. Baba eksikliğini asla bana hissettirmedi. Psikologlar, babasız büyüyen kızlar için "İlerleyen yaşlarda babayı ararlar ve yaş olarak büyük erkeklere ilgi gösterirler" derler. Fakat, ne erkek arkadaşlarımda babamı aradım, ne de büyük erkeklerle birlikteliklerim oldu.

Neslihan PERKER