Hakikat Değişmez, Değişene Hakikat Denmez!
Sinan Çetin: "Devleti yerin dibine sokuyorum, hayran kalacaksın"
Sinema Yazarı Tunca Arslan'ın yeni kitabında yönetmen Sinan Çetin ile ilgili oldukça ilginç bilgiler yer alıyor.
Sözcü'nün haberine göre Tunca Arslan’ın Kırmızı
Kedi Yayınevi’nden çıkan Eleştirmenleri Vurun adlı kitabında Sinan
Çetin ile ilgili bu ilginç bölüm şöyle yer alıyor:
“…Sinan Çetin'i 1984'te, mangalda kül bırakmayan, 'Çocuklar, bu ülkeye sosyalist hareketi eskisinden çok daha güçlü getireceğiz' diyen hızlı sosyalist olarak tanımış olduğumu mu anlatmalıyım önce…
Dev-Yol'un meşhur yıldız - yumruk amblemini çizmiş birisi olarak, 'iddiası'nı en azından lafta koruyordu o dönemlerde.
Ya da Prenses'i seyrettiğim zaman, o dönem yayın kurulunda yer aldığım gençlik dergisi Gökyüzü için yazdığım 'Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler' başlıklı ilk film eleştirimden mi söz etsem…
Yoksa, 2001 yılının soğuk bir Şubat gününde evimde sakin sakin otururken, acı acı çalan telefonun ucunda, 'Naber Tunca? Hiç görüşemiyoruz, ara sıra uğrada lafayalım. Acayip solcu bir film çektim, devleti yerin dibine sokuyorum, hayran kalacaksın. Galaya muhakkak bekliyorum' demesini mi anlatsam… Ve o berbat mı berbat Komser Şekspir'in şimdi yerinde yeller esen Dünya sinemasındaki galasında uzattığı viskiyi içmememe çok bozulmasını mı…
Acaba 1995'e, Bay E'yi çektiği günlere dönüp, kendisi hakkında 'Halk düşmanı' diye başlık atan Express dergisini görünce, 'DHKP-C'ye öldürtmek istiyorlar beni!' diyerek, karşımda bir çocuk gibi dakikalarca gözyaşı dökmesinden, halen anlayamadığım biçimde benden yardım istemesinden mi söz etmeye başlasam…”
“…Sinan Çetin'i 1984'te, mangalda kül bırakmayan, 'Çocuklar, bu ülkeye sosyalist hareketi eskisinden çok daha güçlü getireceğiz' diyen hızlı sosyalist olarak tanımış olduğumu mu anlatmalıyım önce…
Dev-Yol'un meşhur yıldız - yumruk amblemini çizmiş birisi olarak, 'iddiası'nı en azından lafta koruyordu o dönemlerde.
Ya da Prenses'i seyrettiğim zaman, o dönem yayın kurulunda yer aldığım gençlik dergisi Gökyüzü için yazdığım 'Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler' başlıklı ilk film eleştirimden mi söz etsem…
Yoksa, 2001 yılının soğuk bir Şubat gününde evimde sakin sakin otururken, acı acı çalan telefonun ucunda, 'Naber Tunca? Hiç görüşemiyoruz, ara sıra uğrada lafayalım. Acayip solcu bir film çektim, devleti yerin dibine sokuyorum, hayran kalacaksın. Galaya muhakkak bekliyorum' demesini mi anlatsam… Ve o berbat mı berbat Komser Şekspir'in şimdi yerinde yeller esen Dünya sinemasındaki galasında uzattığı viskiyi içmememe çok bozulmasını mı…
Acaba 1995'e, Bay E'yi çektiği günlere dönüp, kendisi hakkında 'Halk düşmanı' diye başlık atan Express dergisini görünce, 'DHKP-C'ye öldürtmek istiyorlar beni!' diyerek, karşımda bir çocuk gibi dakikalarca gözyaşı dökmesinden, halen anlayamadığım biçimde benden yardım istemesinden mi söz etmeye başlasam…”