İbrahim Tatlıses’in 'Sayın hakim, benim akli melekem ne zaman yerinde değildi biliyor musunuz? Onu annesiyle yaptığım zamandı. Akli melekem o zaman yerinde değildi, olsaydı zaten yapmazdım' dediği bu cümleler, kendi oğlunun varlığını ve annesini böylesine değersizleştirmesi kabul edilebilir bir durum değildir.
Bu cümle bir pişmanlık ifadesi falan da değildir.
Bu cümle bir babanın sadece sorumluluktan kaçmak için en kolay yolu seçip en kutsal varlığını bile küçük düşürmesi demektir.
Bir insan kendi evladının dünyaya gelişini “akıl tutulması” olarak nitelemesi aslında kendi karakterinin büyük hasar aldığının göstergesidir. Bu söz, hem oğlunu hem de oğlunun annesini hedef alan ve yıllardır yaşanan acıları hafife alan ve kişisel hatalarını örtmek için öz oğlunu ve annesini aşağılayan bir zihniyetin dışa vurumudur.
Gerçek olgunluk, yapılan hatanın yükünü başkasının omzuna bırakmak değildir.
Gerçek sorumluluk, geçmişte yaptığın tercihin arkasında durmak ve bunun sonuçları ne olursa olsun mertçe kabullenmektir. Bu kadar çirkin bir cümle kuran kişinin asıl sorgulaması gereken şey akli melekesi değil, vicdanıdır.
Çünkü akıl bazen yanılır, vicdan ise yanıldığı yerde insanı toplar.
Vicdan susmuşsa geriye yalnızca hoyratlık kalır.
Bu söz, bir babanın ağzından çıkmaması gereken türden bir cümledir. Bir ömrü yaralayan cümledir.
Söyleyenin ağzına yakışmadığı gibi, toplumun vicdanında da yankısını uzun süre bulacaktır.
Sen ve benzer bazı “baba”lar’ın hasbelkader geldikleri bu yerlerde kalıcı olmasında nazım rol üstlenen insanlara nankörlük etmeyi kendinize şiar edinmişsiniz ama gıyabınızda konuşulanları duymamanız çok acı çok…
Sacit ASLAN