Türk Basketbol Milli Takımı’nın Avrupa Şampiyonası’nda finale yükselmesi, hepimizi gururlandıran büyük bir başarıdır. Sporun birleştirici ve barışçıl ruhu açısından bu başarı, rakiplerimizi küçük düşürmeden, nefreti beslemeden, yalnızca sahadaki performansla kutlanmalıdır. Ancak yazar Sinan Meydan’ın bu zaferi “Yunanistan’ı denize döktük...” yok “Yunanistan’ı parkeye gömdük..” cümleleriyle tarif etmesi, sporun evrensel değerleriyle, dostluk ve fair-play ilkeleriyle taban tabana zıt bir yaklaşımdır.
Bu ifade, iki ülke arasındaki tarihi çatışmayı, acıları ve travmaları hatırlatan bir slogandır maalesef. Böyle bir dil, ne galibiyetin değerini artırır ne de ulusal gururu güçlendirir. Aksine, hem Türkiye’de hem Yunanistan’da sporun barış köprüleri kurma potansiyelini zayıflatır, gereksiz bir düşmanlık duygusu uyandırır. 21. yüzyılda, spor müsabakaları artık tarihi hesaplaşmaların gölgesinde değil, kardeşlik ve dostane rekabet çerçevesinde yaşanmalıdır.
Bir spor yazarının veya bir tarihçinin kaleminden çıkan böylesi sözler, kamuoyu üzerinde güçlü bir etki yaratır. Bu nedenle kullanılan dil, yalnızca bugünkü değil, gelecekteki ilişkileri de zedeler. “Yunanistan’ı denize döktük” gibi ifadeler, tarihin yaralarını kanatmaktan başka bir işe yaramaz.
Oysa spor, milletleri yakınlaştıran, ön yargıları eriten, genç nesillere barış dolu bir vizyon sunan evrensel bir dildir.
Milli takımın başarısı, oyuncuların azminin, disiplininin ve yeteneklerinin eseridir. Bu başarıyı tarihi bir trajediye gönderme yaparak değil, sporun birleştirici gücünü öne çıkararak kutlamamız gerekir. Sporda zafer, rakibe saygıyı elden bırakmadan kazanılan galibiyettir. Duygularımızı ifade ederken bile sorumlu ve yapıcı bir dil kullanmak zorundayız.
Kısacası, bu büyük başarıyı gölgeleyen değil, yücelten sözlere ihtiyacımız var. Spor, geçmişin acılarını değil, geleceğin dostluklarını büyütmelidir.
Sacit ASLAN