Koğuşta Aids paniği!

Manken Tuğba Özay’ın, cezaevinde yaşadıklarını yazdığı kitap ibretlik öykülerle dolu.. 167 gün geçirdiği cezaevindeki anılarını “Bedel” adlı kitabında toplayan Özay, başına gelenlerden “aşk”ı sorumlu tutuyor.

BABAM ÇILGINLIK YAPAR

Bugün sevgili Bilge Öztürk ziyaretime geldi. Söyledikleri ben çok duygulandırdı, çok mutlu oldum. Meğer dün gece siz de belki de aynı saatlerde, cezaevinin çevresinde arabayla dolaşıp seni seviyoruz diye bağırmışsınız. Hatta babam neredeyse arabayı içeri sürecekmiş. Zaten günlerdir aklımdan geçiyordu ; babam mutlaka bir çılgınlık yapar diye...

ÜSTSÜZ GÜNEŞLENME

Üstsüz güneşlenerek kavurucu sıcaktan yararlanmaya çalışan Polonyalı arkadaşım Kristina, tepede dolaşan helikopterden rahatsız oldu. Ne yalan söyleyeyim ben de bir-iki kere güneşten faydalanayım dedim ve helikopterleri görünce korktum; gazeteciler çekim yapabilir korkusuna kapıldım. Böyle bir kaygıya kapılmamın nedeni bugüne kadar böyle bir hareketliliğin olmamasını söylemeleriydi.

AHH AŞK! BENİ MAHVETTİN!

Anımsıyor musun anne? Çiftlikte evlenmemin, beyaz gelinlikler içerisinde orada mutlu bir evlilik yapmamın hayalini kuruyordun. Biliyorum, yaşadığım ilişkilerde seni hep üzdüm. Ama inan her zaman yeni bir Umutla başladım. Kimsenin malı mülkü ilgilendirmedi beni... Zor sever, bir insanı hayatıma çok zor sokardım. Ben ayrılmak istesem de onlar beni bırakmak istemezlerdi ki... Ahhh Aşk! Sen babam gibi olabilir misin be Aşk! Beni mahvettin Aşk!

BİRİ 4 TRİLYON VERMİŞ!

Anacığım ben hangi erkeğin parasına tamah etmişim? Hangisiyle ticaret yapmışım ki? Söylenenlerin aksine benden daha çok gitmedi mi?Bu yüzden bana hep kızmadın mı? Ama nasıl da yargısız infaz yapıyorlar görüyor musun? Yok efendim adamın biri bana 4 trilyon vermiş. Ben de 2 trilyonu ile zeytinyağı fabrikası almışım. Hepsi bir gün kendi bataklıklarında boğulacak anacığım!

BABAM ASKERE ALINIYOR

Yıkıldım, dünyam karardı. Ölüp ölüp dirildim o an... Hatta ölmek istedim. Beni dipsiz kuyulara atan sözcükler dökülüverdi anamın ağzından: “BABANI TUTUKLADILAR!”

Ve ertesi sabah, gazeteler geldi. Manşetlerde babamın elleri kelepçeli fotoğrafları... Yüzündeki ifade aman Allah’ım nasıl bir acıydı bu... Dolandırıcılar gaspçılar adam öldürenler vatan hainleri ülkeyi satanlar her türlü puştluğa pisliğe kahpeliğe bulaşanlar ülkede cirit atarken babam ve ben sanki bu topraklara ihanet etmiştik...

KOĞUŞTA AIDS PANİĞİ

Üç gün önce revire gitmiştim. Tesadüfen cezaevine eliza testleri gelmişti. Sevgili doktorumuz Levent Bey de ilk bana yapmıştı testi. Sonuç iyiydi. Yani sağlıklıydım. Koğuşa geri döndüğümde Metanet ağlıyordu. Ünzile’de iyi değildi. Hüküm giyerek Bilecik’teki Yabancılar Cezaevi’ne gönderilen ama daha önce aylarca burada kalan bir zenci sebebi bilinmeyen bir şekilde kaldığı yerde ölmüştü. Hatta bütün eşyaları yakılıp yattığı koğuş karantinaya alınmıştı. Bizim kızlarda çok fenalaştılar. Paniğe kapıldılar. O kız ben gelmeden önce bizim koğuştaymış. AIDS hastasıymış...

AKIN’I DÜŞÜNÜYORUM

Bugünlerde Akın’ı düşünmeye başladım. Sonumuzun böyle olması rahatlattı mı acaba onu? İlişkimizi manşetlere taşımak, herkese duyurmak istediğini söylerdi hep... Çok sevdiği için mi oldu yoksa bunlar?

Turuncutime.com