Hakikat Değişmez, Değişene Hakikat Denmez!
Yılmaz Özdil yazdı: "Zafer Bayramı"
Usta kalem Yılmaz Özdil'in Sözcü Gazetesi'nde yayınlanan yazısı...
...
16 Mayıs 1919…
Ana oğul, vedalaşmak üzere kapıya geldiler.
Mustafa Kemal'in elinde Kuran'ı Kerim vardı.
Trablusgarp Savaşı'nda Derne komutanıyken, Libyalı mücahit şeyh Ahmet Sünusi tarafından kendisine hediye edilmişti.
Sekiz yıldır nereye gitse, oraya götürüyordu, Sofya'da Çanakkale'de Şam'da Halep'te Filistin'de hep yanındaydı, annesine bıraktı.
Zübeyde hanımın hepi topu birkaç altın bileziği vardı.
Selanik'ten elinde avucunda kala kala bunlar kalmıştı.
Oğluna verdi.
“Lazım olur” dedi.
Kurtuluş Savaşı'nın en kritik aşamasında hakikaten lazım oldu.
Ankara'da paraya sıkışmışlardı, ekmek alacak durumları kalmamıştı.
Mustafa Kemal, emir erini çağırdı.
“Valizde anamın birkaç parça ziyneti var, Osmanlı Bankası'na rehin bırak, para al” dedi.
Ali çavuş yatak odasına gitti, karyolanın altındaki valizi açtı, mendile sarılı bilezikleri buldu, bankaya koştu, tek kelime etmeden masaya koydu, 200 lirayı sayıp, uzattılar, biraz olsun nefes alacaklardı.
★
Biz bu zaferi, Zübeyde annemizin çeyiz bileziğiyle kazandık.
★
Zafer Bayramı, aslında… Kimin safında, kimin karşısında, hayatın neresinde durduğumuzu gösteren manevi pusuladır.
★
Zaferi, kazananlar kutlar.
★
Bazılarının kutlamaya dilinin varmaması normaldir.
Türkiye'yi ele geçirdiklerini düşünüyorlar ama…
Yüz yıl önce kaybeden ve yüz yıldır kaybedendir onlar!