Sema Şimşek'ten 'derin' açıklamalar

Akşam'dan Emine Bıyık'ın röportajı...

“Terkedilmiş” filminde ülkesindeki savaştan kaçarken çocuğu ve annesi dışında tüm ailesini kaybeden, hayata tutunabilmek için böbreğini satan bir kadının verdiği yaşam mücadelesini izliyoruz. Siz de bir annesiniz ve oğlunuz Rüzgâr için her şeyi yapar mısınız?
Her anne-baba için evladı çok kıymetlidir. Rüzgâr da benim için çok değerli ve çok önemli. Senaryoyu okuduğumda da aklıma ilk Rüzgâr gelmişti. Anne olmadan önce her şey çok daha kolay geliyordu. Ama anne olduktan sonra anladım ki çocuğum için yapamayacağım hiçbir şey yok. Onun sağlığı için her şeyi yaparım.

Öyleyse siz de fedakâr bir annesiniz…
Rüzgâr doğduktan sonra gerçek hayatla tanışım. Onun varlığının vermiş olduğu huzur tarif edilemez bir duygu. Sabırlı ve şefkatli olmayı öğrendim. Öğretme güdüsünün ne kadar zevkli olabileceğini gördüm. Verdiklerinizin karşılığını alabilmek hem güzel hem çok özel bir his.
 
Nasıl bir annesiniz?
Oğluma, konu ne olursa olsun onun anlayabileceği bir dille her şeyi anlatıyorum. Bazen onun yaşına inip konuşuyorum, oyunlar oynuyorum. Asla yalan söylemiyorum ve yapamayacağım sözler vermiyorum. Yapmasını istediğim veya istemediğim bir şeyi tane tane anlattığımda hemen kabul ediyor. Kalbini kırdığımda okuluna çiçekle gidip özür dileyebiliyorum. Ona nasıl davranırsak ileride hem kız arkadaşına hem de bize aynı şekilde davranır diye düşünüyorum. 

Rüzgâr’la ilgili gelecek planlarınız arasında nasıl hayaller var?
Birçok hayal kuruyorum ama benim hayallerim Rüzgâr’ın kararlarını çok fazla etkilememeli. 
Benim anne olarak görevim; onun yeteneklerini, özelliklerini keşfetmek ve bu doğrultuda onu yönlendirmek. Mesela çok iyi bir müzik kulağı var ve algısı inanılmaz açık bir çocuk. Yabancı dil ve müziğe yönlendirmeyi düşünüyorum ama gerisi Rüzgâr’a kalmış bir şey. En son karar ona ait.

İYİYLE KÖTÜYÜ SORGULATACAK

Sohbetimizi başa sarıp ve filme geri dönersek “Terkedilmiş” nasıl bir film oldu?
Filmin hikâyesi birkaç karakter üzerine kurulu değil. Film, rol alan herkesin öne çıktığı anlardan ibaret. Ülkesinden göç etmek zorunda kalmış genç bir kadının, çocuğu ve annesiyle birlikte yaşam savaşı ve yaşlı bir babanın çocuğunu yaşatabilmek için mücadelesini farklı bir anlatımla izleyiciye aktaran, iyiyle kötüyü sorgulatacak bir film oldu.      

Kendinizi bu senaryonun içinde nasıl buldunuz?                                        
Filmin sloganı “Birilerinin acıları birilerini mutlu eder ve biz buna insanlık deriz.” Sloganından da anlaşılacağı üzere klişe olacak ama senaryoyu okuduğumda çok etkilendim. Karakterler üzerine kast çalışması yapılırken teklif geldi. Senaryoyu okurken “Acaba ben aynı durumda olsam ne yapardım?” diye sorguladım. Daha sonra yönetmen ve yapımcılarla bir araya geldiğimde filme olan inançlarını ve heyecanlarını gördüm. Haliyle benim de heyecanımın dozu arttı ve projeye dâhil oldum.

Bildiğim kadarıyla bir hemşireyi canlandırıyorsunuz. Sizi zorlayan bir rol müydü?
İyi-kötü, doğru-yanlış sorgulaması yapan, bir taraftan da kendi yaşamında maddi güçlüklerle mücadele eden bir hemşireyi oynuyorum. Aslına bakarsanız ben de hep iyi-kötü, doğru-yanlış sorgulaması yapan biriyim. Beni çok zorlayan bir rol değildi çünkü senaryoyu okuduktan sonra provalara başladık. Hem ekip hem oyuncu arkadaşlarım projeyi o kadar sahiplenmişti ki bir auranın içine girdik ve girdikçe ortaya güzel şeyler çıktı.

Son olarak “Terkedilmiş” için neler söylemek istersiniz?
Organını satmak mı yoksa bir başkasının organını almak mı? Satan mı haklı yoksa alan mı? Başımıza gelse biz ne yapardık? İyi mi yapıyoruz yoksa kötü mü? Filmi izleyen herkes bu soruları kendine soracak. Popüler kültür içermeyen, evrensel hikâyeler barındıran hemen ayırt edilebilecek bir iş oldu. Herkes bu filmi izlemeli. Çünkü mutlaka kendilerinden bir şey bulacaklar. Belki de filmdeki karakterlerden birini sahiplenecekler.